گروه آموزشی هنر آبی

با توجه به اهمیت عکس و عکاسی به خصوص در حوزه نوزاد گروه آموزشی هنر آبی در این پست قصد دارد آموزش نکات و تکنیک‌های عکاسی پرتره‌ دوران نوزادی را با شما به اشتراک بگذارد تا بتوانید بوکه‌هایی با لطافتی در حد خود این سوژه‌های بامزه خلق نمایید!

اکثر والدین همیشه به دنبال گرفتن عکس‌هایی زیبا از نوزادانشان هستند و یک راه برای انجام اینکار استفاده از عمق میدان با ژرفای پایین، محو کردن پس زمینه و همچنین افزایش لطافت تصویر می‌باشد. یک لنز پرایم (ثابت) ۵۰ میلیمتری با ماکسیمم دیافراگم f/1.4 برای اینکار مناسب است.

دیافراگم باز به معنای عکاسی با عمق میدان کم می‌باشد. به این صورت سوژه‌ی اصلی را ثبت می‌کنیم و المان‌های دیگر عکس محو می‌شوند. همچنین با دیافراگم باز شما قادر خواهید بود در شرایط کم نور نیز عکاسی کنید که این برای عکاسی با نور تابیده شده از پنجره که معمولا نور کمی دارد بسیار مناسب است.

نوزادان دو ماهه همچون سوژه‌ی ما، هنوز شروع به خزیدن یا نشستن نکرده‌اند و به عبارت دیگر شما وقت زیادی برای کادر بندی عکس و فوکوس دقیق بر آنها دارید.

ولی از طرف دیگر شما ژست‌های کمی را برای عکس‌هایتان می‌توانید داشته باشید. در واقع شما تنها سه حق انتخاب دارید: خوابیده روی کمر، خوابیده روی شکم یا اینکه در بغل والدینشان.

البته این محدودیت چندان بد هم نیست و اینطور شما مجبور می‌‌شوید بیشترین تلاشتان را برای شرایط موجود به کار گیرید.

اگر از پیش آماده باشید کارتان آسان‌تر خواهد بود. چند ملافه و کوسن برای عکاسی همراه داشته باشید. تشک‌های خزدار نیز برای این عکس‌ها خیلی خوب هستند و در عین حال که بافت و رنگ بسیاری به عکس‌ها می‌بخشند، نوزادان نیز حس خوبی از دراز کشیدن بر آنها دارند.

از والدین بخواهید تا چند لباس مختلف تن فرزندشان کنند. گذاشتن کلاه قابی بر صورت نوزاد ایجاد می‌کند و با رنگ‌هایش به عکستان جلوه‌ی خاصی می‌بخشد.

هنگام عکاسی با نور پنجره استفاده از رفلکتور ضروری است. در صورت عدم وجودش یک طرف چهره‌ی نوزاد روشن‌تر از طرف دیگر خواهد شد.

رفلکتور را رو به پنجره قرار دهید تا نور را به سمت سوژه بازتاب دهد و سایه‌ها را از چهره‌اش حذف نماید. با وجود اندک بودن تاثیر آن ولی برای ثبت عکسی حرفه‌ای خیلی ضروری است.

عکاسی از نوزادان غیرقابل پیشبینی است. آنها گاهی خندان هستند، گاهی کج خلق، گاهی گرسنه، گاهی خوابآلود و گاهی هم ترکیبی از تمامی اینها! شما باید برای تمامی این حالات آماده باشید. مهمتر از هرچیزی سرعت عملکرد شماست.

از بسیاری جهات پنجره مانند سافت باکس عمل می‌کند. هر چه سوژه به منبع نور نزدیک‌تر باشد روشن‌تر خواهد شد.

معمولا نور تابیده شده از پنجره ملایم است جز در حالتی که نور خورشید مستقیما از پنجره وارد شده و بر چهره‌ی سوژه بتابد (که موجب لکه‌های نوری یا قرمز شدن چشم نوزاد می‌گردد).

برای کاهش یا افزایش نور شما باید فاصله‌ی نوزاد را تا پنجره تنظیم نمایید.

خوب شما باید نکات زیر را فراموش نکرده و همیشه مد نظرتان باشد
1-لطافت عکس . 2- ژست دادن به نوزاد . 3- مد اولویت دیافراگم . 4- دیافراگمی باز . 5- ایزوی بالا . 6- فوکوس دقیق .

باید روشنایی عکس را افزایش دهید. پتویی یا چیزی شبیه به آن را به عنوان پس زمینه‌‌ زیر نوزاد پهن کنید. از لباس‌ها، اسباب بازی‌ها و لوازم شخصی نوزاد در عکس استفاده نمایید. رنگ‌های این لوازم جلوه‌ی زیبایی به پرتره می‌بخشند. اگر عمق میدانتان ژرفای کمی داشته باشد بافت‌های پتو به زیبایی محو می‌شوند.

شما باید به مسیر تابش نور دقت کنید تا درخششی در چشم‌ها ایجاد شود. مطمئن شوید که نور از بالا به چهره می‌تابد و بیشتر پیشانی، گونه‌ها و نوک بینی را روشن می کند. این زاویه‌ی طبیعی‌تری برای نورپردازی است چون چشم به تابش نور از بالا عادت دارد.

برای انجام اینکار باید دوربین را بر مد اولویت دیافراگم (Aperture Priority) قرار دهید. به این صورت در عین حال که سرعت شاتر مناسب نوردهی را انتخاب می‌کنید، دیافراگم را نیز می‌توانید تنظیم نمایید. از این رو شما به طور کامل می‌توانید عمق میدان را کنترل کنید و اگر احساس کردید عکس زیاد مات شده، دیافراگم را کمی بسته تر انتخاب کنید.

کابران گرامی برای این کار نیز باید لنز را بر ماکسیمم دیافراگم قرار دهید، که برای شرایط کم نور مناسب است و عمق میدانی با ژرفای پایین خواهید داشت. بهتر است از لنز‌های پرایم با ماکسیمم دیافراگمی در حدود f/1.4 یا f/1.8 استفاده کنید. هرچه دیافراگم بازتری داشته باشید عمق میدان عکس شما کم تر خواهد شد.

خب از آنجایی که نمی‌توانید ژست مورد نظرتان را از نوزاد انتظار داشته باشید باید برای انعطاف بیشتر دوربین را در دست بگیرید و ایزو (ISO) را تا حد امکان بالا ببرید تا بتوانید از سرعت شاتر بالا و در حدود ۱۰۰/۱ استفاده کنید. با وجود نور پنجره و دیافراگم باز ایزوی ۴۰۰ متناسب است ولی ممکن است نیاز داشته باشید تا ایزو را به ۸۰۰ یا حتی ۱۶۰۰ نیز برسانید (البته می‌توانید آن را بر حالت اتوماتیک نیز قرار دهید).

مانند هر پرتره‌ی دیگری چشم‌ها مهمترین المان های عکس هستند ولی اگر قصد دارید عکسی خلاقانه ثبت کنید، شما می‌توانید بر نوک انگشتان فوکوس نمایید و از والدین بخواهید تا دست فرزندشان را بگیرند تا مقیاسی برای درک اندازه‌ی واقعی دست نوزاد در عکس فراهم آید و سعی کنید باقی بخش‌های تصویر به صورتی محو ثبت شوند. سریع باشید، همانطور که می‌دانید نوزادان برای مدت زمان زیادی ثابت نمی‌مانند.

برای بازتاب نور پنجره بر سوژه از رفلکتورهای تاشو استفاده کنید. این رفلکتورها در رنگ‌های مات و نقره‌ای موجود هستند که ماهیت نور را تغییر می‌دهند.

ولی اگر رفلکتور استفاده چندانی برایتان ندارد نیازی به خرید آن وجود ندارد. به جای آن می‌توانید از مقوایی سفید برای بازتاب دادن نور استفاده کنید تا سایه‌های تیره حذف شده و کنتراست تصویر کاهش یابد. اگر می‌خواهید نور بیشتری را بازتاب دهید می‌توانید از فویلی آلمینیومی استفاده کنید.

برای تهیه‌ی پرتره‌‌ی نوزادان
همانطور که می‌دانید والدین عکس‌های پرتره‌ی فرزندانشان را سالها نگه می‌دارند. بنابراین نهایت تلاشتان را برای نمایش عکس‌ به آنها به کار گیرید. استفاده از اشکال غیر معمول و روش‌های خلاقانه جلوه‌ی متفاوتی به پرتره‌ی شما می‌بخشد.

کراپ یا برش مربعی کیفیت پرتره‌ی شما را افزایش می‌دهد و تصویر بهتری از چهره‌ی نوزاد به نمایش می‌گذارد.

از پنل HSL در Camera Raw یا preset های سیاه و سفید در Lightroom برای تهیه‌ی عکسی مونوکروم یا تک رنگ استفاده نمایید.

کنار هم گذاشتن عکس‌ها کلوزآپ نمای بسیار زیبایی به آنها می‌بخشد. تمامی عکس‌ها را کراپ کرده و آن‌ها را بر صفحه‌ای در فتوشاپ کنار هم بچینید تا ببینید چطور می‌شوند.