گروه آموزشی هنر آبی

تئوری عکاسی پنینگ اصلا سخت نیست ولی نیاز به تمرین بسیار دارد.

نمونه های حرفه ای عکاسی پنینگ که سوژه واضح و پس زمینه محو و متحرک (motion blur) است همه جا یافت میشود. از دوچرخه سوارها گرفته تا پرنده های درحال پرواز و از ماشینهای مسابقه تا دونده ها، هرچیزی که حرکت میکند را میتوان با دوربین دنبال کرد.
آنچه که شاید مبتدیها متوجه نشوند ان است که باوجود اینکه دستیابی به چنین عکسهایی به تمرین نیاز دارد، اما تئوری اش اصلا سخت نیست. اگر بدانید که سرعت شاتر را چگونه تنظیم کنید مطمئنم که بعد از خواندن این مقاله قادر خواهید بود که دوربیتان را به پیاده رو ببرید مدتی آنجا بمانید و صبر کنید و صدها عکس به درد نخور بگیرید و با چندتایی عکاسی پنینگ قابل افتخار بازگردید.

مثال ماشین:میخواهم تصور کنید که در یک ماشین در حال حرکت هستید و از همسفرتان عکس میگیرید. چطور از کار درمیاید؟ حتی با سرعت شاتر کم، احتمالا خوب میشود.داخل ماشین هردوی شما در جهتی یکسان و با سرعتی یکسان در حال حرکت هستید، دوربین و سوژه هیچکدام حرکت نمی کنند. حالا خودتان را در کنار یک جاده تصور کنید که یک ماشین از جلوی شما میگذرد، اگر ماشین را با دوربینتان دنبال کنید ( با همان سرعت و در جهت حرکت ماشین) و یک عکس بگیرید، حتی با سرعت شاتر کندتر از قبل هم ماشین شارپ خواهد بود. به این پنینگ میگویند.

باوجود اینکه در تئوری زیادی سخت نیست اما لازم است قبل از اینکه بیرون بروید و امتحان کنید چند چیز را بدانید. همه چیز درباره سرعت سرعت مهمترین جنبه یک عکس پن است. قبلا دیدم که نیاز است سرعت پن دوربین بر سرعت سوژه منطبق باشد، اما سرعت دیگری هم هست که باید درباره آن صحبت کنیم:

سرعت شاتر. پیدا کردن سرعت شاتر مورد نیاز بستگی به سرعت سوژه دارد، و این دو باید باهم بالانس شوند. اگر سرعت شاتر زیاد باشد پس زمینه محو نخواهد شد، اگر سرعت شاتر کم باشدفوکوس روی سوژه دشوار میشود. با تجربه درخواهید یافت که چه سرعتی برای چه سوژه ای مناسب است. اما به عنوان راهنمایی برای تازه کارها، یک دوچرخه با سرعتی معمولی به سرعت شاتری تقریبا بین ۱/۶۰ و ۱/۲۵۰ نیاز دارد. سرعت شاتر کاملا وابسته به سرعت سوژه است. سوژه های سریعتر به سرعت شاتر بالاتر نیاز دارند. با تجربه یاد میگیرید که این سرعت را سریعا با ارزیابی موقعیت تخمین بزنید. تا آن موقع، عکسهای آزمایشی بهترین راهنمای شما خواهند بود.

صبر نکنید تا سوژه مقابل شما قرار بگیرد سپس ببینید سرعت شاتر مناسب هست یا نه، سرعت شاتر را با دیگر سوژه هایی که سرعت مشابهی با سوژه شما دارند تست کنید. از آنجا که احتمالا باید ایده ای درباره سرعت سوژه محرکتان داشته باشید، با تجربه حتی می توانید با عکاسی بدون سوژه بر اساس میزان محو بودن پس زمینه در مورد سرعت تصمیم بگیرید.

سایر تنظیمات:
حالا دیگر مساله سرعت شاتر را درک کرده اید، اما دیافراگم چطور؟ چه میزان دیافراگمی را باید در نظر بگیرید؟ در حالت ایده آل، به عمق میدانی نیاز داریم که در فوکوس روی سوژه کمکمان کند. جایی بین f5.6 و f11 خوب است و باید مقداری متناسب با سرعت شاتر مورد نیازمان باشد ، البته اگر ایزو به درستی تنظیم شده باشد. برای انتخاب حالت فوکوس میتوانید بسته به ارجحیت خودتان بین فکوس تک شات عادی ( one-shot برای کنون و AF-S برای نیکون) انتخاب کنید. در مورد هرکدام از اینها راهنمای دوربین را بخوانید و سپس هردو را تجربه کنید تا ببینید کدام را ترجیح میدهید.

اگر دیدید که با فوکوس خودکار در ثبت سوژه متحرک مشکل دارید تغییر حالت به فوکوس دستی میتواند کارتان را راحتتر کند. با دیافراگم بین f5.6 و f11 میتوانیم به راحتی با زمینی که سوژه از آنجا عبور خواهد کرد از قبل فوکوس را تنظیم کنیم و مطمئن باشیم که عمق میدان برای ثبت سوژه کافی خواهد بود. تکنیک و ترکیب بندی اگر از گزینه فوکوس خودکار استفاده میکنید فوکوس برروی یک جزء مهم سوژه به شما کمک میکند تا به عکسهای خوبی برسید. فوکوس روی صورت دوچرخه سوار به جای فوکوس روی بدن او ارجحیت دارد. فوکوس خودکار را روی نقطه و مکانی در عکستان تنظیم کنید که میخواهید موقع عکس گرفتن سوژه آنجا باشد.

اگر بخواهیم کلی بگوییم، بهترین عکاسی پنینگ معمولا فضای جلوی سوژه را نشان میدهند تا فضای پشت سرش را. دیدن مسیر پیش رو به جای مسیر طی شده معمولا ترکیب بندی چشم نوازتر و لذت بخش تری است. مثل اینکه دیدن صورت کسی که به شما نزدیک میشود لذت بخشتر از دیدن پشت سر کسی است که از شما دورمیشود. این بدین معنی است که سوژه ای که از چپ به راست میرود باید در سمت چپ تصویر باشد و وقتی از راست به چپ میرود باید سمت راست قاب باشد. دستیابی به این ترکیب بندی اندکی دشوار است و شما باید سریعتر واکنش نشان دهید اما به زحمتش میارزد. همچنین کراپ کردن میتواند در مورد عکسهایی که سوژه درست در وسط قاب است کمک کننده باشد.

وقتی تعمدا از سرعت های شاتر پایین استفاده میکنید، باید خودتان را ثابت نگه دارید و به نرمی سوژه را دنبال کنید. روبروی مکانی که سوژه از مقابل شما میگذرد بایستید، آرنجهایتان را درون دنده هایتان جمع کنید، پاهایتان را ثابت نگه دارید و از گردش باسنتان برای تعقیب سوژه استفاده کنید و حتی بعد از عکس گرفتن هم سوژه را دنبال کنید. دقیقا همانطور که یک ضربه گلف با زدن ضربه تمام نمیشود، تعقیب سوژه بعد از گرفتن عکس هم به شما کمک میکند تا عکاسی پنینگ نرمی داشته باشید.

خودتان امتحان کنید من واقعا اعتقاد دارم که میتوانید. سرعت شاتر دوربینتان را متناسب با سرعت سوژه تنظیم کنید، کمی با فوکوس تکی یا پیوسته یا دستی تجربه کسب کنید و این تکنیک را تمرین کنید. اگر برای اولین بار است که این کار را میکنید فعلا زیاد نگران ترکیب بندی نباشید. اول در فریز کردن سوژه ماهر شوید و سپس سراغ ترکیب بندی بروید.