گروه آموزشی هنر آبی

با توجه به قیمت بالای تجهیزات عکاسی ، تعداد اندکی از عکاسان تازه کار توانایی خرید تجهیزات گران قیمت استودیویی را دارند، اما این بدین معنی نیست که شما نمی توانید عکس های با کیفیتی بگیرید که گویی در استودیو گرفته شده اند. در این مطلب همین پست شما یاد می گیرید که چگونه چنین عکسی بگیرید.

بسیاری از عکاس های حرفه ای، استودیویی بزرگ دارند که اتاق پرو برای مدل دارد، سقف استودیو ارتفاع زیادی دارد و اتصالاتی روی آن تعبیه شده که می توانند از فاصله بالا نورپردازی کنند، اما تقریباً از هر اتاقی می توان برای استودیو عکاسی استفاده کرد.

عکاسی پرتره تمام قد فضای خیلی بیشتری می خواهد اما عکاسی چهره یا نیم تنه فضای زیادی نمی خواهد، بنابراین ممکن است مجبور شوید از گرفتن عکس تمام قد صرف نظر کنید، اما باز هم می توانید عکس خیلی خوبی بگیرید.

اما تنها با جا به جا کردن مبل های خانه می توانید فضای بسیار زیادی در پذیرایی خانه خود باز کنید. گاراژ یا اتاق زیر شیروانی می توانند به استودیو هایی موقت (یا حتی همیشگی) تبدیل شوند.

خیلی از استودیو های حرفه ای پنجره ندارند چرا که عکاس می خواهد کنترل کامل روی نور داشته باشد. اما خیلی از عکاس ها سعی می کنند با نور های استودیویی نور های طبیعی را شبیه سازی کنند، بنابراین تنها به دلیل وجود پنجره یک اتاق را از گزینه های تبدیل شدن به استودیو خط نزنید. اگر نمی خواهید نور طبیعی در فضای عکس وجود داشته باشد، می توانید با پرده ضخیم جلوی پنجره را بپوشانید و یا در شب عکس بگیرید.

البته اگر خانه شما در نیم کره شمالی زمین است، بهتر است اتاقی را انتخاب کنید که رو به شمال باشد تا از تابش نور مستقیم خورشید به سوژه جلوگیری کنید. با این وجود همیشه می توانید نور خورشید را نرم کنید یا در روز های ابری عکس بگیرید.

اگر می خواهید برای عکاسی از نور طبیعی استفاده کنید، بهتر است سوژه را نزدیک به پنجره قرار دهید تا بتوانید بیشترین نور ممکن را داشته باشید. همچنین بهتر است با استفاده از یک رفلکتور به سمت سایه سوژه نور دهید تا سایه موجود در آن سمت روشن تر شود.

رفلکتور های بسیاری وجود دارند که می توانید آنها را تهیه کنید، اما می توانید از یک برگه سفید یا فویل آلومینیومی هم به عنوان رفلکتور استفاده کنید.

قابل ذکر می باشد که قیمت تجهیزات نورپردازی از چند سال پیش تا کنون بسیار کاهش یافته و کیت های فلاش به همراه پایه و تلطیف کننده با قیمت مناسب در بازار وجود دارند. خیلی از آنها هم به سیستم ارتباطی بیسیم مجهز هستند و نیازی به استفاده از کابل برای فعال کردن آنها نیست.

بیشتر نورهای استودیویی مانند فلاش های دستی (Manual) کار می کنند و شما باید خروجی آن ها را به صورت دستی کنترل کنید.

ساده ترین راه برای دستیابی به تنظیمات نوردهی لازم استفاده از فلاش متر (Flash Meter) است، اما بدون آن هم می توانید با گرفتن چند عکس امتحانی با آزمون و خطا به نوردهی مناسب دست پیدا کنید.

با کمی تمرین متوجه می شوید که نور را باید با چه فاصله ای از سوژه قرار دهید، قدرت آن را چقدر بگذارید و از چه دیافراگمی برای عکاسی استفاده کنید.

در کنار فلاش ها، چندین مدل نور ثابت هم به بازار می آیند. آن دسته از این نور ها که قیمت مناسبی دارند قدرت بسیار پایین تری نسبت به فلاش های استودیویی دارند، اما زمانی که بحث از نورسنجی و متعادل کردن نور در کادر شود این نور ها مناسب تر هستند.

شما برای گرفتن یک عکس خوب نیازی به نور های استودیویی ندارید. می توانید از فلاش هایی که دارید استفاده کنید، اما بهتر است برای فاصله دادن آن ها از دوربین به صورت بیسیم یا کابلی متصلشان کنید.

امروزه تلطیف کننده های بسیاری ساخته شده اند به طوری که می توان از آنها برای فلاش ها استفاده کرد تا نور را نرم تر کنید و روشنایی یکنواخت تری داشته باشید.

با استفاده از سه پایه یا پایه های فلاش می توانید فلاش های خود را نگه دارید و آن ها را در جای مناسب و زاویه دلخواه قرار دهید.

یکی از مزیت های استفاده از فلاش های اختصاصی این است که با نورسنج دوربین کار می کنند و می توان آنها را به صورت اتوماتیک کنترل کرد. البته، خیلی از عکاسان ترجیح می دهند که کنترل بیشتری روی فلاش داشته باشند و به همین دلیل یا این فلاش ها را روی حالت دستی قرار می دهند و یا بهتر از آن، فلاش هایی تهیه می کنند که فقط قابلیت تنظیم دستی داشته باشند. این فلاش ها ارزان تر هم هستند و با این کار می توانند کنترل کامل فلاش را در دست گیرند.

یکی از مهم ترین نکاتی که در استفاده از نور ها (چه فلاش های معمولی و چه نور های استودیویی گران قیمت) باید بدانید، این است که وقتی فاصله نور تا سوژه را دو برابر کنید قدرت نور یک چهارم می شود، یعنی نوردهی عکس به اندازه دو پله یا ۲ stop کاهش می یابد.

خب بهترین راه برای داشتن پس زمینه ای تمیز در خانه، هزینه کردن و خرید یک ست پس زمینه مناسب است. این ست ها معمولاً شامل دو پایه و یک رول کاغذ یا پارچه هستند، اما پس زمینه های ثابتی هم وجود دارند که استفاده از آنها بسیار ساده است.

همیشه می توانید از دیوار یا تکه ای پارچه مانند رو تختی برای پس زمینه عکس استفاده کنید.

مسلماً زمانی که می خواهید از شانه و صورت عکس پرتره بگیرید و یا از جسم بی جانی روی میز عکس بگیرید، به پس زمینه بزرگی احتیاج نخواهید داشت. تنها برای عکاسی پرتره تمام قد است که به پس زمینه ای بزرگ احتیاج دارید. اندازه پس زمینه شما هر چقدر که بود حواستان باشد سطح آن صاف و بی چین و چروک باشد.

همیشه حواستان باشد که سوژه شما بر روی پس زمینه سایه ایجاد نکند. برای این کار باید دقت زیادی بر مکان سوژه و قرار دادن نور های خود بکنید. همچنین می توانید برای روشن شدن پس زمینه و یا از بین بردن سایه ایجاد شده بر روی آن یک فلاش را به سمت پس زمینه قرار دهید (مثلا یک فلاش پشت سوژه و رو به پس زمینه).

سوژه های بی جان کادر خیلی با دقت و احتیاط انتخاب و چیده می شوند تا یک ترکیب بندی زیبا به وجود بیاورند.

برای عکاسی پرتره هم باید دقت بالایی بشود و آرایش او قبل از عکاسی بررسی گردد و از تمیز بودن آن اطمینان حاصل کنید، همچنین باید به لباس و جواهرات مدل هم توجه کرد و از مرتب بودن آنها مطمئن شد.

معمولاً مو های مدل می توانند مشکل ساز شوند. هر مقدار مویی که در اطراف صورت مدل پراکنده شده باشد و بی نظم باشد باید جمع بشود. در بین عکس ها حواستان به همه چیز باشد و مرتب بودن همه چیز را کنترل کنید و اگر لازم بود مو های مدل را دوباره شانه بزنید.

آخرین مرحله از عکاسی استودیویی ویرایش و روتوش مناسب عکس است. دیگر نیازی به گفتن نیست که حتماً باید با فرمت RAW عکس بگیرید تا بتوانید در ویرایش بهترین و با کیفیت ترین تغییرات را روی عکس اعمال کنید. در این مرحله باید هر لکه، گرد و خاک یا کثیفی را از روی پس زمینه تمیز کنید.